Statystyczny uniform, model szyty na miarę,
Precyzyjny jak echo, jak szwajcarski zegarek.
Chociaż ruchy krępował, chociaż dławił pod szyją,
Ale jakoś się żyło, jakoś się żyło.

Plakat z ABBĄ nad łóżkiem zamiast Świętej Rodziny,
Całowana niezdarnie pierwsza w życiu dziewczyna.
Kolczyk w uchu podwójny, żeby dziwił się beton,
Ojciec łajdak, co odszedł z jaką inną kobietą.

Pierwsze „sto lat” i „gorzko”, ona biała jak wata,
Potem dzieci, tapety, pierwsza wpłata na fiata.
W domu żona nieświeża i wczorajsza gazeta,
Pierwszy powrót nad ranem, jakaś inna kobieta.

Statystyczny uniform, model szyty na miarę,
Precyzyjny jak echo, jak szwajcarski zegarek.
Chociaż ruchy krępował, chociaż dławił pod szyją,
Ale jakoś się żyło, jakoś się żyło.

Pierwsza renta od ZUS-u, przeliczana dwa razy,
„Jeziorany” w niedzielę, w dzień powszedni „cardiamid”.
Pierwszy zawał znienacka, trzecia młodość pod tlenem
I kwaterka na górce, pierwsza w rzędzie po lewej

Statystyczny uniform, model szyty na miarę,
Precyzyjny jak echo, jak szwajcarski zegarek.
Chociaż ruchy krępował, chociaż dławił pod szyją,
Ale jakoś się żyło , jakoś się żyło…